Źle ten czyni, kto cudzą rzecz sobie przyswoił.
W pióra się pawie Dudek ustroił
I w tej postawie
Wszedł między pawie.
Poznały zdrajcy świeże rozboje:
Postradał cudze i stracił swoje.
Z tej więc pobudki
Wrócił, gdzie dudki;
A te w śmiech z niego:
«Chciałeś cudzego?
Dobrze ci tak, i nikt cię żałować nie może:
Kiedyś stworzon na dudka, bądź dudkiem nieboże.»
